Maka & Zaka, van Rotterdam-West naar het blauw en wit

Kattenkwaad, frietjes en Jerry Monkau: wanneer Mawouna Amevor en Zakaria Amrani elkaar treffen, gaat de herinneringenpot moeiteloos open. De twee kennen elkaar uit Rotterdam-West, van een bijzonder en vormend jaar samen bij RKSV Leonidas. Sinds 2020 spelen de 31-jarigen allebei voor FC Eindhoven; ‘Maka’ op het veld en ‘Zaka’ in de zaal.

Zoals ze daar naast elkaar zitten, lachend en keuvelend op een kantinebank van het Indoor Sportcentrum, zo zaten ze ook ooit in het kleedlokaal bij Leonidas C1 én achter in de tram. „Lijn vier, al zijn die nummers sindsdien veranderd”, weet Mawouna. „Wij tweeën stapten meteen na school in om onze training te halen. Andere teamgenootjes volgden ergens halverwege de rit.” Zakaria: „Best absurd, als dertienjarigen zo’n lange reis door heel Rotterdam.” Ze kijken elkaar grijnzend aan. „We hebben wel wat dingen uitgehaald, hè. Kattenkwaad hoor, niets serieus.” Mawouna: „Altijd schreeuwen, zingen.” Zakaria: „Ja, we hadden veel energie op die leeftijd. En die moest eruit.”

Schone broekjes

Helaas voor hen bleven de voetbalbroekjes irritant vaak schoon op wedstrijddagen: als eerstejaars C keken ze vooral toe, zittend naast elkaar. Het schuurde destijds met hun grote voetbaldromen. Zakaria: „Mijn ouders kwamen dan kijken en telkens speelden dezelfden. Mentaal was dat wel pittig, hè.” Mawouna knikt instemmend: „Als je nu terugkijkt, was het ook niet zo gek: die jongens waren ouder, groter, en vaak ook sterker. Wij tweeën trokken toen automatisch meer naar elkaar toe. Frietjes eten en samen kijken bij hogere lichtingen.” Mawouna kwam dat seizoen over van EDS, om naam te maken bij het roemruchte Leonidas. „Alleen, heel gek misschien: ik had toen niet het gevoel dat ik het profvoetbal zou halen. Het was niet eens het hoogste jeugdniveau, en ik was ook nog zoekende qua positie.”

Zakaria begint te lachen: „Toen ik een jaar later tégen je speelde, dacht ik: hè, Maka achterin?” Mawouna grijnst: „Ja, in ons jaar samen stond ik nog voorin.” Zakaria: „Je was wel snel, man. En stil, haha. Heel stil.” Mawouna: „Klopt, verlegen ook. Ik keek te veel op naar die andere gasten, denk ik. Uiteindelijk heeft het aanvallen me wel geholpen, met hoe ik nu aan de bal ben en bij het verdedigen: ik weet hoe aanvallers denken.” Zakaria: „En je ziet het: je hebt mooie stappen gezet. Later bij SC Feyenoord werd Mawouna gescout door FC Dordrecht, waar hij in november 2010 debuteerde en zijn lange profloopbaan startte. Zakaria debuteerde ruim een maand eerder, in de Eredivisie zelfs. Mawouna: „Technisch was je vroeger al zó goed. En een linkspoot, wat ik ook mooi vind. Eerlijk gezegd dacht ik dat je het wel zou halen.” Zakaria lacht: „Je bent niet de enige, man. Je bent niet de enige...”

Willem van Hanegem

De middenvelder trok van Leonidas naar Spartaan’20, en dribbelde zich daar op de radar van Eredivisieclubs. Hij trainde mee bij PSV en Feyenoord, maar koos voor FC Utrecht. Zakaria: „Willem van Hanegem was daar toen hoofdtrainer en leidde altijd op dinsdagochtenden de training van de A1. Ongekend toch? Niemand ging naar school op die dagen: het was tijdens de ochtendtrainingen zelfs drukker dan in de avond, haha. Ook omdat hij altijd jongens aanwees na afloop: ‘Die en die trainen zo mee bij het eerste'. Ik zat er soms ook bij. Ja, een wereldervaring.” In 2010 haalde toenmalig FC Utrecht-trainer Ton du Chatinier hem ineens bij de wedstrijdselectie, en liet hem invallen in de slotfase tegen Vitesse. „Ik dacht dat er geen beelden van waren, maar een tijd geleden zag ik mijn Eredivisiedebuut terug tijdens een video-interview. Ik werd zó emotioneel. Je zag het ook: een brok in mijn keel. Ik heb het debuutfilmpje daarna zestien keer opgeslagen, haha. Én nog los op een harde schijf gezet. Het is mijn absolute hoogtepunt.” Dat meer profervaringen uitbleven, was voor Zakaria een hard gelag. Destijds, en ook nu nog een beetje. „Maar gelukkig wist ik altijd: ik heb met zaalvoetballen een mooi plan-B.”

Jerry’s witte busje

Rond de tijd dat ‘Zaka’ en ‘Maka’ bij Leonidas zaten, gingen ze ook de zaal in bij ZVV Groenoord in Schiedam. „Jerry Monkau toch?” De naam van de toenmalig jongerenwerker in Rotterdam-West - overleden in 2021 - komt meteen bovendrijven. „Hij heeft echt veel voor ons betekend, veel jongens van de straat gehouden.” Mawouna: „Je kon met hem over alles praten. Hij gaf je activiteiten, soms eten, of hij zei: 'Stap in, we gaan voetballen'.” Zakaria: „Hij heeft me ook lid gemaakt van Groenoord. Daarvoor speelde ik alleen maar in buurthuizen.” Mawouna: „En Jerry nam ons mee naar toernooien, in zijn witte busje. Hij was streng: kloten in het veld kon bij hem niet.” Zakaria: „Dan pakte hij je aan. Jerry leerde mij mentaliteit en discipline. Was je te laat? Dan speelde je niet. Klaar.” Het lanceerde mede Zakaria’s futsalcarrière: hij speelde om landstitels, in de Champions League en 23 keer voor Oranje. „Helaas is de sport hier nog semi-professioneel. Het zou mooi zijn als meer BVO’s als FC Eindhoven zich koppelen aan futsalclubs. Een Ajax of AZ Alkmaar bijvoorbeeld, om de sport te promoten.” Mawouna: „Ik was nooit zo goed als Zaka in de zaal, maar zonder had ik niet zo’n goede techniek gehad als nu. En ook motorisch neem je veel mee. Je ziet dat de jeugd van FC Eindhoven er ook profijt van heeft. En het is gewoon een mooie sport: futsal verdient een groter podium, vind ik.” Zakaria werd recent na zes jaar weer eens opgeroepen voor Oranje, alleen gooide een blessure roet in het eten: „Die ouderdom man, ik weet niet hoe jij je voelt Maka?” „Gelukkig wel goed nog man, haha”, reageert Mawouna, waarna hij afklopt op de houten kantinetafel.

60.000 man

Mawouna heeft er vele meters opzitten in het betaald voetbal. Op de velden in de Eredivisie en Eerste Divisie, en in het vliegtuig met voetbalavonturen in Thailand, Indonesië, Engeland en Marokko. „Ik ben dankbaar dat ik profvoetballer mag zijn, al zoveel jaar.” Zijn hoogtepunt? Toch wel die eerste van acht interlands voor vaderland Togo, in 2014 uit bij Oeganda. „60.000 man, snikheet en een druk die ik nog nooit heb gevoeld in het clubvoetbal. We wonnen met 1-0, en dan voel je dat je geaccepteerd bent.” Beiden hopen op nog meer interlands, en op prijzen met FC Eindhoven. Zakaria: „Ik wacht er sinds mijn komst in 2020 met smart op. Champions League, dat wil ik ook hier meemaken.” Voor Mawouna is dit seizoen promoveren de droom: „Als dat lukt, kunnen wij tweeën ook meer bij elkaars wedstrijden kijken, want nu spelen zaal en veld bijna altijd tegelijkertijd.” Zakaria knikt: „Dan zien we elkaar ook weer wat vaker. Sowieso even onze nummers uitwisselen?” Mawouna pakt zijn mobieltje: „Meteen man.”